Wspinaczkowe Podboje

  Armenia - dla mnie kraj kamiennych klasztorów i chaczkarów nie ujmując pięknu występującej tu przyrody. Cała Armenia zbudowana jest z kamienia. Ten kamień to tuf, skamieniały popiół wulkaniczny, z którego od wieków wznoszono tu świątynie, pałace, domy i brukowano ulice. Tuf nie ma jednej barwy. Inny jest , gdy świeci słońce, inny, gdy pada deszcz. Armenię nazywa się czasem krajem „krzyczących kamieni”. - cos w tym jest.... Przed kamiennymi klasztorami stoją kamienne krzyże - chaczkary (orm. chacz - krzyż, kar - kamień). Nikt nie wie, ile ich jest dokładnie w całej Armenii, ale liczba ta na pewno przekracza 100 tys. Na początku stawiano je jako symbol nowej wiary, często na miejscu pogańskich świątyń. Z czasem Ormianie zaczęli wznosić je tam, gdzie rzucił ich los. jest ich pełno. Są mistyczne, piękne - mnie oczarowały - aż kupiłam sobie na pamiątkę  statuetkę chaczkara.  Armenia to kraj który jako pierwszy ustanowił chrześcijaństwo religią narodową Noratus - największym na terytorium

Jesienny powrót na Sycylie po 5 letniej nieobecności.  Wspinanie, spacerowanie, wypoczywanie i granie w planszówki *KOTY*!)  Sporo czasu przerwy- dlaczego aż tak długo nas to nie było... Przecież tu jest TAK PIEKNIE! Dzień 1 (04.11) Przylot: Kraków - Katania  Skład: Aga, Tomek, Mirek, Marta Przywitało nas piękne słońce i temperatura ponad 20 ℃ oraz widok Etny nie okrytej chmurami. Lotnisko w Katanii nie jest duże. Wszystkie serwisy znajdują się w hali lotniska lub tuz obok. Tym samym do wypożyczali samochodów udaliśmy się na nogach (zajęło nam to może 3 minuty). Jest to zdecydowana zaleta w porównaniu z dużymi lotniskami (jak, no.: Ateny) gdzie musisz czekać na busa transferowego, potem formalności w biurze i dopiero auto - co czasem schodzi nawet do 2h godzin. :-( Tu samochody pożyczyliśmy bardzo szybko (ok 30 minut) i po wszystkim. To nie taka obsługa jak w Centauro Ateny (w Katanii było sprawnie szybki i bez zbędnych komplikacji). Tym samym ok południa wyjechaliśmy w stronę San Vito

  Evia cz. 2. 15 dni 

  Pierwszy wyjazd na Evia. Rozpoznanie nowego rejonu wspinaczkowego. Jak się okazało NIE OSTATNI.